Een open deur, toch?
Maar wist je dat dit voor veel hoogbegaafden helemaal niet vanzelfsprekend is?
Veel hoogbegaafden leven vooral ‘in hun hoofd’, eigenlijk klinkt dat ook tegenstrijdig want ‘hooggevoeligheid’ is juist ook een van de kenmerken vanuit het Zijnsluik (T. Kieboom) van hoogbegaafdheid. Hoezo voelen zij dan niet goed?
Daar kunnen meerdere redenen voor zijn, hieronder lees je een aantal mogelijkheden.
Kenmerkend van hoogbegaafdheid is het snelle, creatieve denken en dat vindt plaats, juist ja, in het hoofd.
Daarnaast zien we ook dat het ‘in het hoofd schieten’, geregeld een (onbewust) overlevingsmechanisme is.
Zijnsluik
Intensiteit/ hoogsensitiviteit van het Zijnsluik van hoogbegaafdheid, speelt hierbij vaak een rol.
Intens beleven, intens voelen kan een hele mooie kwaliteit zijn, maar situaties en indrukken kunnen ook heel heftig binnenkomen, waardoor deze mooie kant vaak als een belemmering/ uitdaging gezien en ervaren wordt.
We zien vaak gebeuren dat een hoogbegaafde door het intense beleven in z’n hoofd ‘vliegt’ om ook wel het ‘heftige’ voelen uit te schakelen. Uiteraard wordt dit niet echt uitgeschakeld, maar de focus wordt verlegd waardoor bepaalde gevoelens/ signalen niet of minder worden waargenomen. Op lange termijn kan er daardoor heftige disbalans tussen het hoofd en lichaam ontstaan, met verdere klachten als gevolg.
Overspoeling
We zien ook geregeld terug dat een hoogbegaafde door het intense beleven zich ‘overspoeld’ voelt. Het gevoel van overspoeling brengt je vaak uit evenwicht, hetgeen veel mensen ook ervaren als een gevoel van disbalans en onveiligheid. Het idee is dat door te denken, je dingen kunt voorspellen/ beïnvloeden en op die manier kun je het gevoel van ‘controle’ creëren/ ervaren. Controle, het gevoel van een ‘hou vast’, wordt ook weleens verward met het gevoel van ‘veiligheid’.
Aanpassen
Veel hoogbegaafden voelen zich anders en/ of missen aansluiting. Zij gaan zich uiteindelijk aanpassen aan de omgeving. Hierbij raken ze dikwijls steeds verder bij hun authentieke zelf vandaan en ook daar kan men op den duur grote problemen van ondervinden.
Zelf heb ik dit, het niet goed kunnen voelen, een paar jaar geleden aan den lijve mogen ondervinden. Ik begreep er niks van, dit kon niet bij mij het geval zijn? Juist dat voelen, zowel het letterlijke als het figuurlijke (aan)voelen, is bij mij sterk aanwezig.
Gedurende het proces dat volgde, moest ik toch erkennen dat dit wel degelijk het geval was geweest. Ik miste lichaamssignalen en nam niet de tijd om mijn lichaam te voelen/ scannen en genoeg tijd om mijn eigen talenten de ruimte te geven.
Ik raakte chronisch overprikkeld omdat ik de eerdere signalen van mijn lichaam niet voelde. Als ik iets voelde, dan was dat blijkbaar in een laat stadium, maar voor mijn bewustzijn waren het ‘pas’ de eerste signalen.
Toen (nu terugkijkend) na tientallen jaren mijn lichaam er een ‘stokje voor stak’, kwam ik noodgedwongen thuis te zitten. Ik kreeg diverse lichamelijke klachten waarbij het dagelijks functioneren niet meer lukte.
Er volgde een proces en ik leerde dat ik al jaren in mijn hoofd leefde waardoor ik de signalen van mijn lichaam niet meer (her)kende. Ik werd weer bewust van juist mijn sterke vermogens van het voelen en omhelsde dat. Ik ben ervan overtuigd dat deze kwaliteit er ook voor heeft gezorgd dat mijn herstel weer vlot verliep.
Een proces waar ik vandaag de dag eigenlijk erg dankbaar voor ben, een proces dat mij veel dichter bij mijzelf heeft gebracht dan ooit.
Ik weet en voel nu het belang van ‘in balans’ zijn. Ik heb ervaren hoe belangrijk talenten zijn, of misschien kan ik beter spreken van ‘hoe krachtig’ talenten zijn en het belang van ze te (her)kennen.
Het draagt bij aan de verbinding met jezelf en de balans tussen hoofd en lichaam.
En die ervaring, kennis en kracht, deel ik graag met je.